R. F. Delderfield, A horseman riding by #1  / To serve them all my days

1902 - 1920

Aγγλική επαρχία στην αρχή του 20αιώνα, μια κοινωνία  που θέλει να μένει κολλημένη ακόμη στην Βικτωριανή νιρβάνα αλλά παρ’ όλα αυτά την αγγίζουν ήδη  οι αλλαγές στο Λονδίνο, όπως το κίνημα των Suffragettes της Emmeline Pankhurst  με τις ακραίες τους θέσεις και τις ακτιβιστικές τους μεθόδους και όπως οι Φιλελεύθεροι με τον φλογερό David Lloyd George  και το μεταρρυθμιστικό του κοινωνικό πρόγραμμα. Όμως την Άνοιξη του 1914 τίποτα δεν προοιωνίζει το κακό που έρχεται.

“Anthem for doomed youth”

Όταν ξεσπάει ο πόλεμος οι πρώτοι εθελοντές  φεύγουν για την Γαλλία τραγουδώντας  "It's a Long Way to Tipperary" μέσα στην γενική αισιοδοξία. Αλλά τα νέα που έρχονται από το μέτωπο είναι άσχημα, οι απώλειες στα χαρακώματα και στις μάχες τεράστιες. Το 1916  κηρύσσεται  μερική επιστράτευση και εμφανίζονται οι πρώτοι αντιρρησίες συνείδησης και οι πρώτες λιποταξίες που τιμωρούνται με ατιμωτική εκτέλεση. Ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει. Κι από όσους γυρίζουν πίσω πολλοί είναι τραυματισμένοι βαριά στο σώμα, αλλά όλοι τραυματισμένοι βαριά στην ψυχή τους.

Οι γυναίκες δουλεύουν. Δουλεύουν  στα χωράφια, στις φάρμες, στις μεταφορές, στο σπίτι, στα πρόχειρα νοσοκομεία αποκατάστασης των πληγωμένων.  Οι μαθημένες στις μάχες φεμινίστριες πάνε στο μέτωπο ως νοσοκόμες και οδηγοί ασθενοφόρων και πολλές σκοτώνονται στο καθήκον.

Στις πόλεις και στην επαρχία οι κοινωνίες τα έχουν χαμένα και οι άνθρωποι γίνονται κακοί μεταξύ τους με μόνο τους ελαφρυντικό το πένθος, τον πόνο, τις στερήσεις, την κούραση.  Τότε είναι που ξεφυτρώνουν και τα κοράκια, αυτοί που πλούτισαν από τον πόλεμο και τώρα θέλουν να εξαγοράσουν φτηνά ό, τι απόμεινε από την περιουσία, την ψυχή και την τιμή των ανθρώπων.

Αλλά τον συγγραφέα τον ενδιαφέρει και η πολιτική και οι πολιτικοί. Πριν ακόμη τελειώσει ο πόλεμος οι Φιλελεύθεροι που βρίσκονται στην κυβέρνηση με τον Lloyd George πρωθυπουργό ξέρουν ότι πολιτικά έχουν ξοφλήσει . Γιατί για να ανταπεξέλθουν στον πόλεμο έχασαν το πολιτικό τους στίγμα, εγκατέλειψαν τον ιδεαλισμό, τον ειρηνικό τους προσανατολισμό  και τις κοινωνικές τους προτεραιότητες. Οι ψηφοφόροι τους σίγουρα  θα έδιναν την ευκαιρία για μεταρρύθμιση στο Εργατικό Κόμμα που ερχόταν ακάθεκτο από τα αριστερά.

Μετά τον πόλεμο

Όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ένιωσαν τον θάνατο κι έμειναν ζωντανοί, θέλουν να βρουν να πιαστούν από την ζωή για να συνεχίσουν. Όσοι στα χρόνια του πολέμου δεν κινδύνευσαν ποτέ να «πέσουν», στήνουν μνημεία για τους «πεσόντες»  με όψιμο πατριωτισμό.  Όσες γυναίκες πέθαναν στο μέτωπο άνοιξαν τον δρόμο για να προχωρήσει «προς τιμή τους» ο συντηρητικός ανδροκρατούμενος κόσμος στα πρώτα δειλά μέτρα ισότητας.

Και ακολουθεί το ιντερμέντζο ...