ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΓΡΑΦΕΙ 

-           

                       -      Τι κάνει ένας φιλόλογος;

-       Με την δύναμη του λόγου και της γνώσης αναλύει την σοφία των          σοφότερων.

-          Μην υπερβάλλουμε. Διδάσκει παιδιά κι αναλύει σχολικά κείμενα.

-       Κάτι σπουδαίο το κάνεις να φαίνεται μικρό. Ίσως δεν βρέθηκες ποτέ στην τάξη ενός πραγματικού φιλόλογου. Αλλά πέρα απ’ αυτό, αποστολή του φιλόλογου είναι να φέρνει τα μεγάλα έργα κοντά στον αμύητο δέκτη, όποια ηλικία κι αν έχει· και πίστεψέ με, το κάνει πολύ καλύτερα από αδιάβαστους κριτικούς και ψευτοδιανοούμενους. Θα σου δώσω ένα χειροπιαστό παράδειγμα: Διάβασε πώς προσεγγίζει ένα βιβλίο ο κριτικός και πώς εγώ ως φιλόλογος.

ΠΑΟΥΛΟ ΚΟΕΛΙΟ,  Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ

Βιβλιοπαρουσίαση με την ευκαιρία της επετειακής έκδοσης του βιβλίου

από τον  εκδοτικό οίκο ΙΑΝΟΣ, γραμμένη από τον κριτικό ……

 «Ο Αλχημιστής είναι η ιστορία του Σαντιάγο, ενός νεαρού βοσκού της Ανδαλουσίας, που αφήνει την πατρίδα του για να ριχτεί στην αναζήτηση ενός κρυμμένου θησαυρού. Στο δρόμο, ο Σαντιάγο θα συναντήσει μια πανέμορφη γυφτοπούλα, έναν άντρα που αποκαλεί τον εαυτό του βασιλιά κι έναν αλχημιστή, ο οποίος θα τον μάθει να διαβάζει τα σημάδια της μοίρας, να ακούει την καρδιά του και, πάνω απ' όλα, να ακολουθεί με πίστη και αποφασιστικότητα το όνειρό του. Απευθυνόμενο στο «παιδί» που ο καθένας μας κρύβει μέσα του, το βιβλίο αυτό του Κοέλιο αποτελεί έναν υπέροχο φιλοσοφικό μύθο, εκθαμβωτικό στην απλότητα και τη σοφία του, τον οποίο συχνά -και δίκαια- συγκρίνουν με το Μικρό Πρίγκιπα του Σεντ Εξιπερί.

Βιβλιοπαρουσίαση 

από την Ζέττη Βαρδάκη, Φιλόλογο:

            «Το μικρό αγόρι από την Ανδαλουσία το έλεγαν Σαντιάγκο. Οι γονείς του ήθελαν να τον κάνουν παπά, αλλά αυτός έγινε βοσκός γιατί του άρεσε να ταξιδεύει. Ένιωθε ευθύνη αλλά και λύπηση για τα πρόβατά του γιατί είχαν χάσει το ένστικτο της επιβίωσης κι είχαν αφεθεί στο έλεός του για να τα  ταΐσει ή για να τα οδηγήσει στο σφαγείο.

Γενικά ήταν ευχαριστημένος από τη ζωή του· όμως εκείνο το σούρουπο η ψυχή του ήταν ανήσυχη, γιατί μια τσιγγάνα του είχε πει πως τον περιμένει ένας θησαυρός πέρα από την έρημο. Και δεν έφθανε αυτό, ένας γέρος τον πλησίασε και άρχισε να του λέει περίεργα πράγματα: «Είναι ψέμα πως έρχεται μια στιγμή που ο άνθρωπος δεν ορίζει την μοίρα του». «Κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει το πεπρωμένο του, δηλαδή την αποστολή του στη γη». «Ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθήσει το πεπρωμένο του μέχρι τέλους». «Όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να βοηθήσει αυτόν που ακολουθεί το πεπρωμένο του». «Το μυστικό της ευτυχίας βρίσκεται στο να βλέπεις τις ομορφιές γύρω σου αλλά να μη παραμελείς ό, τι πολύτιμο κρατάς στα χέρια σου».

Περίεργα λόγια και περίεργος άνθρωπος σκέφτηκε το μικρό αγόρι από την Ανδαλουσία. Ήταν όμως στ’ αλήθεια άνθρωπος ο συνομιλητής του;

Έτσι, παρασυρμένος από την ανησυχία της ψυχής του και αποφασισμένος να βρει τον θησαυρό που ήταν – καθώς νόμιζε – το πεπρωμένο του, πούλησε το κοπάδι του και ξενιτεύτηκε. Δυο χρόνια είχαν περάσει όταν βρέθηκε να διασχίζει με καραβάνι την Σαχάρα.

Στο μακρύ κι επικίνδυνο ταξίδι μέσα στην έρημο ανακάλυψε αυτό που είχε ακούσει έναν Άγγλο καθηγητή συνταξιδιώτη του να ονομάζει Κοινή Γλώσσα των ανθρώπων. Ήταν η γλώσσα της διαίσθησης που του ψιθύριζε με τον πιο εύγλωττο τρόπο τι σκέφτονταν, τι φοβούνταν, τι ήθελαν, τι κρατούσαν μυστικό οι σιωπηλοί άνθρωποι του καραβανιού.

Κάποια στιγμή είχε επίσης ακούσει τον Άγγλο καθηγητή να αναφέρεται στην Ψυχή του Κόσμου και μια από τις ατέλειωτες μέρες στην έρημο, τον ρώτησε· έτσι έμαθε ότι Ψυχή του Κόσμου είναι η ψυχή της Γης που την μοιράζονται όλα τα πλάσματα, αυτά που ζουν πάνω της, οι άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά και τα βουνά κι οι ωκεανοί κι η έρημος και αυτά που βρίσκονται στα έγκατα της γης, τα νερά, τα μέταλλα και οι πέτρες.

Ήθελε να διαβάσει για να μάθει περισσότερα, αλλά το μυαλό του το τριβέλιζε η ανησυχία: θα έβλεπε τους οιωνούς, θα έβρισκε το πεπρωμένο του;

Αυτά σκεφτόταν και την μέρα που είχε την πρώτη του συναρπαστική και τρομακτική γνωριμία με τον Μεγάλο Αλχημιστή στην έρημο «Δεν πρέπει να έχεις φόβο αν θέλεις να βρεις το πεπρωμένο σου» του είπε ο Αλχημιστής και τον πήρε μαζί του για να τον διδάξει.

«Ν’ ακούς την καρδιά σου, γιατί η καρδιά σου είναι κομμάτι της Ψυχής του Κόσμου και ξέρει τα πάντα». «Ποτέ δεν θα βρουν το πεπρωμένο τους αυτοί που δεν σεβάστηκαν το πεπρωμένο κάποιου άλλου». «Όταν κάτι βρει το πεπρωμένο του κι εκπληρώσει το ρόλο του, τότε μπορεί να μετεξελιχθεί σε  κάτι καλύτερο».  Το παιδί τον άκουγε, χάραζε στο μυαλό του τα λόγια του και σκεφτόταν: Άρα κι ο άνθρωπος  που θα βρει και θα εκπληρώσει το πεπρωμένο του θα γίνει καλύτερος ο ίδιος και  τα πάντα γύρω του θα γίνουν καλύτερα, γιατί όλοι και όλα μοιραζόμαστε την Ψυχή του Κόσμου.

Ο Αλχημιστής άκουσε τα λόγια που δεν είπε το παιδί και κατάλαβε πως για να τον σπρώξει στο πεπρωμένο του έπρεπε να τον φέρει στην ανάγκη να μιλήσει με την σκληρή έρημο, τον υπεροπτικό άνεμο, τον ανελέητο ήλιο, τον ίδιο τον μεγάλο δημιουργό. Έτσι το παιδί μίλησε στην έρημο, στον άνεμο, στον ήλιο, στον ίδιο τον δημιουργό μέσα από την Ψυχή του Κόσμου που μοιραζόταν μαζί τους κι εκείνοι τον άκουσαν, θαύμασαν που ένα παιδί ακολουθώντας το πεπρωμένο του είχε δει την Ψυχή του Κόσμου και του έδωσαν την δύναμη να πετάξει σαν τον άνεμο.

            Όταν η περιπέτεια του μικρού βοσκού τελείωσε, η καρδιά του δεν ήθελε πια τίποτα άλλο από το κοπάδι του και την αγάπη του κοριτσιού της ερήμου που τον περίμενε.

Γεύσεις από ένα βιβλίο γεμάτο μαγεία και φιλοσοφία. Εύχομαι να το απολαύσετε.»