ΕΠΙΣΤΟΛΗ ROOSEVELT ΣΤΟΝ CHURCHILL, 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 1942

[ W. F. KIMBALL “CHURCHILL AND ROOSEVELT, THE COMPLETE CORRESPONDENCE” AMAZON, 1984 ]

  «Αγαπητέ μου Winston,

….

§ 3^η Αμέσως μετά στην ιεραρχία έρχεται αυτή η θεά που λατρεύουμε και οι δύο, η «ελευθερία του τύπου». Ούτε εσύ ούτε εγώ επηρεαζόμαστε υπερβολικά από τα άρθρα που αφορούν στα τελευταία νέα· αυτά εν πάση περιπτώσει δεν είναι εντελώς επιζήμια. Αλλά θεωρώ αληθινή απειλή τα λεγόμενα ερμηνευτικά σχόλια που κατευθύνονται από μία χούφτα ανθρώπων οι οποίοι δεν μπορούν να αποφύγουν να σκέφτονται την πολιτική την ίδια ώρα που περνάμε διεθνείς κρίσεις· που διαθέτουν ελάχιστη κρίση και ακόμη λιγότερη γνώση αλλά έχουν τη δυνατότητα να διευθύνουν – τουλάχιστον να διευθύνουν -  την κοινή γνώμη.

        § 4^η Ο τύπος μας, κυρίως τα χειρότερα στοιχεία του, δεν παύει να αναμοχλεύει εσωτερικά ζητήματα δευτερεύουσας σχετικώς σημασίας, προσπαθώντας να υποβάλει τεχνηέντως την άποψη ότι ο ρόλος των Αμερικανών συνίσταται στο να υπερασπίσουν τη Χαβάη, τις ανατολικές και δυτικές ακτές και ότι δεν έχουμε παρά να χωθούμε στο καβούκι μας όπως η χελώνα, περιμένοντας να έρθουν να χτυπήσουν τις ακτές τις. Πράγμα πολύ περίεργο, αυτοί οι επιζώντες του απομονωτισμού δεν μου επιτίθενται προσωπικώς, εκτός μόνο επαναλαμβάνουν ότι έχω φορτωθεί με υπερβολική εργασία και ότι η στρατηγική μου είναι αυστηρά προσωπική και λαμβάνω αποφάσεις χωρίς να ανταλλάσσω χρήσιμες ιδέες με κανέναν στρατιωτικό ή ναυτικό σύμβουλο.