Καλέ μου μαθητή, σου έκαψαν τον εγκέφαλο για να καταλάβεις κάτι που πολύ απλά θα μπορούσαν να στο πουν έτσι:

 «Με έναν μόνο τρόπο γινόμαστε καλοί, αλλά με πολλούς κακοί»

Στην φιλοσοφική σκέψη του Αριστοτέλη κακοί είναι εκείνοι που στις διάφορες περιστάσεις της ζωής ξεπερνούν το μέτρο ή υπολείπονται από αυτό τόσο στα συναισθήματα όσο και στις πράξεις. Αντιθέτως, καλοί είναι εκείνοι που έχουν μέτρο στις πράξεις και τα συναισθήματά τους. Εκδηλώνουν φόβο, θάρρος, επιθυμία, οίκτο, χαρά και λύπη στον βαθμό που πρέπει και αρμόζει στην περίσταση και στους ανθρώπους που έχουν απέναντί τους. Το μέτρο στα πάθη και τα συναισθήματα είναι το σωστό. Η υπεραντίδραση όπως και η υποαντίδραση είναι λάθη. Και καλός είναι αυτός που ξέρει και κρατάει το μέτρο. Το αν τελικά τα κατάφερε θα το καταλάβει από τις αντιδράσεις γύρω του. Όταν τον κατηγορούν, θα ξέρει ότι βρίσκεται στον λάθος δρόμο. Όταν τον επαινούν θα ξέρει ότι πάει καλά.

Αυτός που είναι καλός, με την παραπάνω Αριστοτελική σημασία του όρου, δεν είναι περιστασιακά καλός αλλά είναι σταθερά καλός· έχει μάθει με άσκηση και διδασκαλία να αναζητά και να επιλέγει ελεύθερα το σωστό και το δέον. Μόνο που το σημείο που βρίσκεται το σωστό και το δέον δεν είναι σταθερό και, επειδή αλλάζει ανάλογα με την περίσταση, το βρίσκει μόνο με γνώμονα την λογική του και την αγωγή που του έχουν δώσει οι σοφοί. Συνεπώς είναι μια διαδικασία καθαρά υποκειμενική που όμως γίνεται με πολύ αντικειμενικά κριτήρια.

Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν

     (τυχερός αυτός που διδάχτηκε ιστορία)

" Μετά την πτώχευση του 1893 επί Τρικούπη και την χρεοκοπία του 1897 επί Δηλιγιάννη, στην Ελλάδα επιβλήθηκε Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Το 1898 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα η Επιτροπή Οικονομικού ελέγχου που αποτελείτο από εκπροσώπους των ξένων Τραπεζών με υπερεξουσίες που ουσιαστικά αναιρούσαν τις εξουσίες της Κυβέρνησης, του Κοινοβουλίου και του λαού.

Η επιτροπεία ήταν ταπεινωτική και τα δημοσιονομικά μέτρα που επιβλήθηκαν ανελαστικά, αλλά το αποτέλεσμα ήταν θετικό και οι προϋπολογισμοί του κράτους έγιναν σταδιακά πλεονασματικοί· π.χ. το 1911 τα έσοδα του προϋπολογισμού ήταν 240.000.000 και τα έξοδα 181.000.000 δρχ. Η εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών επέτρεψε τον εκσυγχρονισμό του στρατού και το 1912 η χώρα αποδείχτηκε στρατιωτικά ετοιμοπόλεμη και οικονομικά ικανή να αναλάβει το κόστος των Βαλκανικών πολέμων. Το 1913 η χώρα ήταν έτοιμη για τις νέες προοπτικές που τις ανοίγονταν μετά την ενσωμάτωση των νέων εδαφών."

Κατάλαβες τώρα πως η κρίση έφερε τα μνημόνια

και όχι τα μνημόνια την κρίση,

και γιατί η κρίση συνεχίζεται;