Κάποιος θα έλεγε ότι πρόκειται για μαθήματα επιθετικής αλαζονείας.

Εγώ λέω ότι πρόκειται για μαθήματα επιθετικής αυτοάμυνας .

                                                                                   Ζ.  Β.

WWHS

I don’t have dreams, I have goals

According to me is the only “according to” that matters

Money did not give me the attitude, the attitude gave me the money

It’s going to happen because I am going to make it happen

Loyalty is a two way street and you ran me off the road

You always have a choice

I’m working on myself, for myself, by myself

They think you care they’ll walk all over you

How others see you is not important. How you see yourself is everything

Anyone can do my job but no one can be me

Get your shit together. Stop apologizing and start intimidating

WWHD

I don’t play the odds, I play the man.

When you’re backed against the wall, break the goddamn thing down.

Win a no-win situation by rewriting the rules

You do what they say or they shoot you, right? Wrong! You take the gun. You pull out a bigger gun or you call their bluff or you do one of another 146 other things

When you screwed up I didn’t put that on you, I took it on myself because that’s my job

Work until you no longer have to introduce yourself

Don’t raise your voice, improve your argument

You wanna lose small, I wanna win big

I don’t get lucky. I make my own luck

May God have mercy upon my enemies because I won’t

I refuse to answer that on the grounds that I don’t want to

 

CATCHER IN THE RYE : Ο ΔΕΚΑΕΞΑΧΡΟΝΟΣ HOLDEN CAULFIELD

Τον Holden Caulfield τον τρελαίνουν οι κάλπικοι άνθρωποι, οι κάλπικες προθέσεις τους, οι κάλπικες επιλογές τους και οι κάλπικες πράξεις τους, ανάμεσά τους και το κάλπικο σχολικό σύστημα. Δεν είναι επαναστάτης, θέλει να σωθεί ακέραιος και να σώσει ό,τι αξίζει να σωθεί.

Δεν μετέφρασα τον τίτλο του βιβλίου, που βγαίνει από το παρακάτω απόσπασμα, όπως δεν θα μεταφράσω και το απόσπασμα. Γιατί κάθε μετάφρασή τους μέχρι σήμερα απλά δολοφόνησε και τον λόγο και την ιδέα και τον συμβολισμό.

                                                        

 σελ. 93: Συζητά ο αφηγητής, Holden Caulfield

    με την αδελφή του, την μικρή Phoebe

"You know what I'd like to be?" I said. "You know what I'd like to be? I mean if I had my goddam choice? You know that song 'If a body catch a body comin' through the rye'? I'd like…"

"It's If a body meet a body coming through the rye!" old Phoebe said. "It's a poem. By Robert Burns."

"I thought it was If a body catch a body" I said. "Anyway, I keep picturing all these little kids playing some game in this big field of rye and all. Thousands of little kids, and nobody's around, nobody big I mean, except me. And I'm standing on the edge of some crazy cliff. What I have to do, I have to catch everybody if they start to go over the cliff. I mean if they're running and they don't look where they're going I have to come out from somewhere and catch them. That's all I'd do all day. I'd just be the

catcher in the rye and all. I know it's crazy, but that's the only thing I'd really like to be. I know it's crazy."            

Old Phoebe didn't say anything for a long time. Then, when she said

something, all she said was, "Daddy's going to kill you!"  

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ

1.      Αυτός που, ακόμη και εν αγνοία του,

διέπραξε ή συνέπραξε σε ένα έγκλημα,

είναι εγκληματίας και συνεπώς ένοχος

"Όποιος νομίζει ότι τα Κομμουνιστικά Καθεστώτα τα οργάνωσαν εγκληματίες παραβλέπει μια βασική αλήθεια: τα εγκληματικά αυτά καθεστώτα τα εδραίωσαν ενθουσιώδεις ιδεοληπτικοί που νόμιζαν ότι ανακάλυψαν τον δρόμο για τον παράδεισο. Και υπερασπίστηκαν με σθένος αυτόν τον δρόμο ακόμη κι αν στην πορεία έπρεπε να εκτελέσουν πολλούς.

Αργότερα οι λαοί κατάλαβαν ότι ο παράδεισoς που υπόσχονταν δεν υπήρχε και συνεπώς οι ενθουσιώδεις ιδεοληπτικοί ήταν δολοφόνοι. Τότε άρχισαν να τους φωνάζουν: "Είσαστε υπεύθυνοι για τις δυστυχίες της χώρας, για την φτώχεια και την διεθνή απομόνωση, για  την απώλεια της ανεξαρτησίας της, για τα δικαστικά εγκλήματα!" Αλλά αυτοί είχαν έτοιμη την απάντηση: "Δεν ξέραμε! Εξαπατηθήκαμε! Είμαστε ιδεολόγοι! Είμαστε αθώοι! Έχουμε την συνείδησή μας καθαρή!" Στο τέλος κατάφεραν να περιοριστεί η διαμάχη στο εξής ερώτημα: Πράγματι δεν ήξεραν ή θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι δεν ήξεραν;

Ο Τόμας παρακολουθούσε από κοντά την διαμάχη (όπως και τα δέκα εκατομμύρια Τσέχοι συμπατριώτες του) και πίστευε ότι οι περισσότεροι κομμουνιστές μπορεί πράγματι να μην ήξεραν για τις ακρότητες στην Σοβιετική Ρωσία, αλλά, σκεπτόταν, το θέμα δεν είναι αν κάποιος ήξερε ή δεν ήξερε. Το θέμα είναι εάν κάποιος είναι αθώος επειδή δεν ήξερε.

Απαλλάσσεται ένας ηλίθιος από κάθε ευθύνη απλά και μόνο επειδή είναι ηλίθιος; Απαλλάσσεται ο Τσέχος δημόσιος κατήγορος που καταδίκασε σε θάνατο αθώους επειδή τον εξαπάτησε η ρωσική μυστική αστυνομία και η κυβέρνησή του με πλαστά στοιχεία; Μπορεί να χτυπάει το στήθος του και να λέει "Η συνείδησή μου είναι καθαρή! Δεν ήξερα! Πείστηκα!" ; Αυτό το «δεν ήξερα» δεν είναι στη ρίζα της ανεπανόρθωτης ενοχής του;

Αυτές οι σκέψεις έκαναν τον Τόμας να θυμηθεί τον Οιδίποδα. Ο Οιδίποδας πραγματικά βρισκόταν σε άγνοια. Αλλά όταν συνειδητοποίησε τα εγκλήματα που είχε διαπράξει «χωρίς να ξέρει» και τις συνέπειές τους στην πόλη δεν αισθάνθηκε αθώος. Έβγαλε τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια κι έφυγε μακριά από την Θήβα τυφλός και πλάνητας.

 Όταν λοιπόν ο Τόμας άκουγε τους Κομμουνιστές να φωνάζουν για να υπερασπιστούν την αγνότητα της ψυχής έλεγε από μέσα του: "Αποτέλεσμα του δικού σας «Δεν ξέραμε» είναι ότι η χώρα έχασε την ελευθερία της, ίσως για πάντα, κι εσείς φωνάζετε ότι δεν αισθάνεστε ένοχοι; Πώς αντέχετε να βλέπετε τα έργα σας; Δεν τρομάζετε; Δεν έχετε μάτια να δείτε; Κι αν έχετε μάτια και βλέπετε γιατί δεν τα βγάζετε με τα ίδια σας τα χέρια και γιατί δεν φεύγετε αυτοεξόριστοι μακριά από την Θήβα;"

Αυτή η αναλογία τόσο πολύ άρεσε στον Τόμας που κάθισε κι έγραψε ένα κείμενο με τις σκέψεις του για την ενοχή αυτών που «δεν ήξεραν» και το έστειλε στην μικρή εβδομαδιαία εφημερίδα  της Ένωσης Τσέχων συγγραφέων που -και αυτοί- είχαν πέσει στην παγίδα να διερωτώνται : Ήξεραν ή δεν ήξεραν; Το άρθρο του Τόμας δεν τους καλοφάνηκε και το πετσόκοψαν σε βαθμό που δεν άρεσε πια στον Τόμας.

Όλα αυτά έγιναν την άνοιξη του 1968, όταν ο Ντούμτσεκ μαζί με άλλους Κομμουνιστές που ένιωθαν ένοχοι προσπαθούσαν να κάνουν κάτι για την ενοχή τους. Οι άλλοι όμως, αυτοί που διετράνωναν την αθωότητά τους, φοβόντουσαν την τιμωρία που τους επιφύλασσε ο θυμωμένος λαός και έτρεχαν στην Ρωσική πρεσβεία για βοήθεια. Κοιτάξτε, έλεγαν στους Ρώσους, τώρα μας λένε να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Σε δυο τρεις μήνες οι Σοβιετικοί αποφάσισαν ότι στα κράτη της δικής τους δικαιοδοσίας η ελευθερία του λόγου δεν ήταν ανεκτή, εισέβαλαν με στρατό και τανκς στην χώρα του Τόμας και την κατέλαβαν μέσα σε μια νύχτα."

2.      Δεν υπάρχει βιασμός χειρότερος από τον βιασμό της τιμής σου

            "Λίγο καιρό μετά την Ρωσική εισβολή ο προϊστάμενός του στο νοσοκομείο της Πράγας κάλεσε τον Τόμας και του είπε:

"Είσαι γιατρός και σπουδαίος επιστήμονας. Πολύ θα με στεναχωρούσε να σε χάσω και θα κάνω το παν για να σε κρατήσω εδώ. Αλλά πρέπει να ανακαλέσεις το άρθρο που έγραψες για τον Οιδίποδα. Είναι πολύ σπουδαίο αυτό το άρθρο για σένα;" "Για να είμαι ειλικρινής" είπε ο Τόμας "έτσι όπως δημοσιεύτηκε πετσοκομμένο μου είναι παντελώς αδιάφορο." "Καταλαβαίνεις όμως τι διακυβεύεται" του είπε ο αρχιχειρουργός.

            Ασφαλώς καταλάβαινε. Έπρεπε να σταθμίσει ανάμεσα στην τιμή του, που δεν του επέτρεπε να ανακαλέσει, και στην ιατρική του, που ήταν το νόημα της ζωής του. "Δώστε μου μια βδομάδα να το σκεφτώ" είπε ο Τόμας και το πράγμα έμεινε εκεί.

Ο Τόμας θεωρείτο ο καλύτερος χειρουργός του νοσοκομείου. Κυκλοφορούσε μάλιστα η φήμη ότι ο αρχιχειρουργός που πλησίαζε την συνταξιοδότηση θα του ζητούσε να πάρει την θέση του. Και όταν μαζί με αυτή την φήμη κυκλοφόρησε και η άλλη, ότι οι αρχές είχαν ζητήσει από τον Τόμας να ανακαλέσει, κανείς συνάδελφός του δεν αμφέβαλε ότι θα συμμορφωθεί.

Πρώτα πρώτα εκείνοι που ήδη είχαν ανακαλέσει (παρά την θέλησή τους, κανείς δεν κάτι τέτοιο με την θέλησή του)  άρχισαν να του χαμογελούν περίεργα, όπως όταν δυο καθώς πρέπει κύριοι τυχαία συναντηθούν στο μπορντέλο. Έπειτα άρχισαν να του χαμογελούν περίεργα εκείνοι που είχαν υποστεί διώξεις επειδή δεν θέλησαν να συμβιβαστούν με τις δυνάμεις κατοχής ή οι άλλοι που είχαν την πεποίθηση ότι εκείνοι θα αρνούνταν να συμβιβαστούν. Αυτοί οι τελευταίοι είχαν το υπεροπτικό χαμόγελο της ηθικής ανωτερότητας. Ξαφνικά ο Τόμας κατάλαβε: του χαμογελούσαν γιατί περίμεναν, μάλλον ήταν πεπεισμένοι, ότι θα ανακαλούσε.

Ο Τόμας δεν άντεχε τα χαμόγελα. Νόμιζε ότι του χαμογελούν και οι περαστικοί στον δρόμο. Είχε χάσει τον ύπνο του. Θύμωνε με τον εαυτό του. Ήταν παράλογο. Πώς αυτός που είχε τόσο χαμηλή εκτίμηση για τους άλλους άφηνε τον εαυτό του να επηρεάζεται από το τι σκέφτονταν γι’ αυτόν; Γιατί αυτός που αμφισβητούσε στον καθένα το δικαίωμα να του κατευθύνει την ζωή και να τον κρίνει, άφηνε τον εαυτό του στο έλεος του οποιουδήποτε;

Ένιωθε ότι οι άνθρωποι μιλούσαν γι’ αυτόν μέσα κι έξω από το νοσοκομείο. (Ήταν η εποχή που τα νέα για το ποιος πρόδωσε, ποιος αποκήρυξε τις ιδέες του και  ποιος συνεργάστηκε απλώνονταν με το σπασμένο τηλέφωνο μέσα στην νευρική ατμόσφαιρα της Πράγας.) Η κατάσταση του ήταν την αβάσταχτη, του δημιουργούσε πανικό, ήταν εφιαλτική.

Πήγε λοιπόν στον αρχιχειρουργό και του είπε ότι δεν σκοπεύει να ανακαλέσει ούτε λέξη."

Μη στεναχωριέστε για τις αντιφάσεις μέσα σας

και τους "αντίθετους" στη ζωή σας.

ΕΝΑΣ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ,

1485, Hieronymus Bosch (ίσως και όχι), 
μουσείο Prado

στο μέσον, το μάτι του Θεού

που βλέπει τα πάντα                          cave cave dominus videt

στον κύκλο, τα επτά

θανάσιμα αμαρτήματα: 

Στις τέσσερις γωνίες «Τα τέσσερα τελευταία πράγματα»:

επιγραφή πάνω,  

 « gens absque consilio est et sine prudentia.

                        Utinam saperent et intelligerent ac novissima providerent »

         (Eίναι έθνος χωρίς μυαλό και χωρίς φρόνηση.

                   Mακάρι να ήξεραν, να καταλάβαιναν και να πρόβλεπαν το τέλος)

επιγραφή κάτω,      

  « et ait abscondam faciem meam ab eis et considerabo     

                              novissima ,eorum generatio enim perversa est et infideles filii »

         (και είπε, θα αποκρύψω το πρόσωπό μου απ’ αυτούς, θα σκεφθώ 

            το τέλος τους, γιατί είναι μια διεστραμμένη γενιά και άπιστα τέκνα)

ΜΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ....

                ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΓΡΑΦΕΙ 

-           

                       -      Τι κάνει ένας φιλόλογος;

-       Με την δύναμη του λόγου και της γνώσης αναλύει την σοφία των          σοφότερων.

-          Μην υπερβάλλουμε. Διδάσκει παιδιά κι αναλύει σχολικά κείμενα.

-       Κάτι σπουδαίο το κάνεις να φαίνεται μικρό. Ίσως δεν βρέθηκες ποτέ στην τάξη ενός πραγματικού φιλόλογου. Αλλά πέρα απ’ αυτό, αποστολή του φιλόλογου είναι να φέρνει τα μεγάλα έργα κοντά στον αμύητο δέκτη, όποια ηλικία κι αν έχει· και πίστεψέ με, το κάνει πολύ καλύτερα από αδιάβαστους κριτικούς και ψευτοδιανοούμενους. Θα σου δώσω ένα χειροπιαστό παράδειγμα: Διάβασε πώς προσεγγίζει ένα βιβλίο ο κριτικός και πώς εγώ ως φιλόλογος.

ΠΑΟΥΛΟ ΚΟΕΛΙΟ,  Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ

Βιβλιοπαρουσίαση με την ευκαιρία της επετειακής έκδοσης του βιβλίου

από τον  εκδοτικό οίκο ΙΑΝΟΣ, γραμμένη από τον κριτικό ……

 «Ο Αλχημιστής είναι η ιστορία του Σαντιάγο, ενός νεαρού βοσκού της Ανδαλουσίας, που αφήνει την πατρίδα του για να ριχτεί στην αναζήτηση ενός κρυμμένου θησαυρού. Στο δρόμο, ο Σαντιάγο θα συναντήσει μια πανέμορφη γυφτοπούλα, έναν άντρα που αποκαλεί τον εαυτό του βασιλιά κι έναν αλχημιστή, ο οποίος θα τον μάθει να διαβάζει τα σημάδια της μοίρας, να ακούει την καρδιά του και, πάνω απ' όλα, να ακολουθεί με πίστη και αποφασιστικότητα το όνειρό του. Απευθυνόμενο στο «παιδί» που ο καθένας μας κρύβει μέσα του, το βιβλίο αυτό του Κοέλιο αποτελεί έναν υπέροχο φιλοσοφικό μύθο, εκθαμβωτικό στην απλότητα και τη σοφία του, τον οποίο συχνά -και δίκαια- συγκρίνουν με το Μικρό Πρίγκιπα του Σεντ Εξιπερί.

Βιβλιοπαρουσίαση 

από την Ζέττη Βαρδάκη, Φιλόλογο:

            «Το μικρό αγόρι από την Ανδαλουσία το έλεγαν Σαντιάγκο. Οι γονείς του ήθελαν να τον κάνουν παπά, αλλά αυτός έγινε βοσκός γιατί του άρεσε να ταξιδεύει. Ένιωθε ευθύνη αλλά και λύπηση για τα πρόβατά του γιατί είχαν χάσει το ένστικτο της επιβίωσης κι είχαν αφεθεί στο έλεός του για να τα  ταΐσει ή για να τα οδηγήσει στο σφαγείο.

Γενικά ήταν ευχαριστημένος από τη ζωή του· όμως εκείνο το σούρουπο η ψυχή του ήταν ανήσυχη, γιατί μια τσιγγάνα του είχε πει πως τον περιμένει ένας θησαυρός πέρα από την έρημο. Και δεν έφθανε αυτό, ένας γέρος τον πλησίασε και άρχισε να του λέει περίεργα πράγματα: «Είναι ψέμα πως έρχεται μια στιγμή που ο άνθρωπος δεν ορίζει την μοίρα του». «Κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει το πεπρωμένο του, δηλαδή την αποστολή του στη γη». «Ο άνθρωπος πρέπει να ακολουθήσει το πεπρωμένο του μέχρι τέλους». «Όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να βοηθήσει αυτόν που ακολουθεί το πεπρωμένο του». «Το μυστικό της ευτυχίας βρίσκεται στο να βλέπεις τις ομορφιές γύρω σου αλλά να μη παραμελείς ό, τι πολύτιμο κρατάς στα χέρια σου».

Περίεργα λόγια και περίεργος άνθρωπος σκέφτηκε το μικρό αγόρι από την Ανδαλουσία. Ήταν όμως στ’ αλήθεια άνθρωπος ο συνομιλητής του;

Έτσι, παρασυρμένος από την ανησυχία της ψυχής του και αποφασισμένος να βρει τον θησαυρό που ήταν – καθώς νόμιζε – το πεπρωμένο του, πούλησε το κοπάδι του και ξενιτεύτηκε. Δυο χρόνια είχαν περάσει όταν βρέθηκε να διασχίζει με καραβάνι την Σαχάρα.

Στο μακρύ κι επικίνδυνο ταξίδι μέσα στην έρημο ανακάλυψε αυτό που είχε ακούσει έναν Άγγλο καθηγητή συνταξιδιώτη του να ονομάζει Κοινή Γλώσσα των ανθρώπων. Ήταν η γλώσσα της διαίσθησης που του ψιθύριζε με τον πιο εύγλωττο τρόπο τι σκέφτονταν, τι φοβούνταν, τι ήθελαν, τι κρατούσαν μυστικό οι σιωπηλοί άνθρωποι του καραβανιού.

Κάποια στιγμή είχε επίσης ακούσει τον Άγγλο καθηγητή να αναφέρεται στην Ψυχή του Κόσμου και μια από τις ατέλειωτες μέρες στην έρημο, τον ρώτησε· έτσι έμαθε ότι Ψυχή του Κόσμου είναι η ψυχή της Γης που την μοιράζονται όλα τα πλάσματα, αυτά που ζουν πάνω της, οι άνθρωποι, τα ζώα και τα φυτά και τα βουνά κι οι ωκεανοί κι η έρημος και αυτά που βρίσκονται στα έγκατα της γης, τα νερά, τα μέταλλα και οι πέτρες.

Ήθελε να διαβάσει για να μάθει περισσότερα, αλλά το μυαλό του το τριβέλιζε η ανησυχία: θα έβλεπε τους οιωνούς, θα έβρισκε το πεπρωμένο του;

Αυτά σκεφτόταν και την μέρα που είχε την πρώτη του συναρπαστική και τρομακτική γνωριμία με τον Μεγάλο Αλχημιστή στην έρημο «Δεν πρέπει να έχεις φόβο αν θέλεις να βρεις το πεπρωμένο σου» του είπε ο Αλχημιστής και τον πήρε μαζί του για να τον διδάξει.

«Ν’ ακούς την καρδιά σου, γιατί η καρδιά σου είναι κομμάτι της Ψυχής του Κόσμου και ξέρει τα πάντα». «Ποτέ δεν θα βρουν το πεπρωμένο τους αυτοί που δεν σεβάστηκαν το πεπρωμένο κάποιου άλλου». «Όταν κάτι βρει το πεπρωμένο του κι εκπληρώσει το ρόλο του, τότε μπορεί να μετεξελιχθεί σε  κάτι καλύτερο».  Το παιδί τον άκουγε, χάραζε στο μυαλό του τα λόγια του και σκεφτόταν: Άρα κι ο άνθρωπος  που θα βρει και θα εκπληρώσει το πεπρωμένο του θα γίνει καλύτερος ο ίδιος και  τα πάντα γύρω του θα γίνουν καλύτερα, γιατί όλοι και όλα μοιραζόμαστε την Ψυχή του Κόσμου.

Ο Αλχημιστής άκουσε τα λόγια που δεν είπε το παιδί και κατάλαβε πως για να τον σπρώξει στο πεπρωμένο του έπρεπε να τον φέρει στην ανάγκη να μιλήσει με την σκληρή έρημο, τον υπεροπτικό άνεμο, τον ανελέητο ήλιο, τον ίδιο τον μεγάλο δημιουργό. Έτσι το παιδί μίλησε στην έρημο, στον άνεμο, στον ήλιο, στον ίδιο τον δημιουργό μέσα από την Ψυχή του Κόσμου που μοιραζόταν μαζί τους κι εκείνοι τον άκουσαν, θαύμασαν που ένα παιδί ακολουθώντας το πεπρωμένο του είχε δει την Ψυχή του Κόσμου και του έδωσαν την δύναμη να πετάξει σαν τον άνεμο.

            Όταν η περιπέτεια του μικρού βοσκού τελείωσε, η καρδιά του δεν ήθελε πια τίποτα άλλο από το κοπάδι του και την αγάπη του κοριτσιού της ερήμου που τον περίμενε.

Γεύσεις από ένα βιβλίο γεμάτο μαγεία και φιλοσοφία. Εύχομαι να το απολαύσετε.»

ΣΕΛΙΔΕΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

           SINFUL SAINT, TA APOKRYFA                           

ΦΙΛΕ Ή ΣΕ ΓΕΛΑΣΑΝΕ Ή ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΣ

ΤΟ ΠΟΚΕΡ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

 Είπε ο μέντορας χαρτοκλέφτης

 στον εκκολαπτόμενο:

«Στήσε το παιχνίδι, μοίρασε τα φύλλα και άφησε τους βλάκες να κάτσουν. Θα κάτσεις κι εσύ και όλη την ώρα θα πιέζεις, δεν θα τους αφήνεις χρόνο να σκεφτούν, δεν θα τους δίνεις περιθώριο να ψάξουν τις επιλογές τους, θα τους παγιδεύεις, θα τους προκαλείς. Εγώ κι οι άλλοι θα κάνουμε όλο το καφενείο στην αρχή, όλο το χωριό σε λίγο, να θέλει να ποντάρει τα ρέστα του πάνω σου. Πρέπει τα κορόιδα στο τραπέζι να νιώσουν ταπί πριν καν ανοίξεις τα φύλλα σου. Ο καφετζής και οι άλλοι στα στοιχήματα είπαν ότι, αν παίζεις έξυπνα, τα παιχνίδια θα είναι δικά σου και τα κέρδη όλων μας. Αλλά την μέρα που θα χάσεις θα σου πάρουν και τα σώβρακα.»

Αυτά άκουσε στον καφενέ ο αρχιμέντορας  του εκκολαπτόμενου ηγεμονίσκου και του είπε:

«Στήσε το παιχνίδι, κάνε φασαρίες, πίεζε, σπρώχνε, μη δίνεις χώρο και χρόνο στους αντιπάλους να ετοιμάσουν την στρατηγική τους, παγίδευέ τους με νόθα διλήμματα. Εν τω μεταξύ εμείς θα μοντάρουμε τους γκαλοπίστες να λένε ότι ποντάρουν τα ρέστα τους πάνω σου και τα παπαγαλάκια να λένε ότι έχεις τον άσσο στο μανίκι. Οι μεγάλοι γύπες μέσα κι έξω θα υπολογίζουν τα κέρδη τους και τα θύματα θα κάνουν όνειρα τυφλωμένα από το παραμύθι σου. Οι αντίπαλοι πρέπει να νιώθουν, και να είναι, χαμένοι, πριν δώσουν την πρώτη τους μάχη. Τα «παιδιά πάνω» είπαν ότι, αν το στήσεις έξυπνα, το παιχνίδι πια θα είναι δικό σου και τα κέρδη όλων μας. Αλλά όταν πέσεις, χέρι να σε σηκώσει μη περιμένεις.» (το τελευταίο δεν το είπε, το σκέφτηκε) 

[ΠΟΛΙΤΙΚΟ] ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ