J. D. Salinger, Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης,

Εκδόσεις γράμματα 

Μια επιμελημένη έκδοση, μια εξαιρετική μετάφραση.

Ένα ωραίο βιβλίο που το φαντάζομαι πιο φιλικό προς τον μη μυημένο στην αμερικάνικη λογοτεχνία αναγνώστη με ένα σύντομο κατατοπιστικό σημείωμα, όπως :

Τον Holden Caulfield τον τρελαίνουν οι κάλπικοι άνθρωποι, οι κάλπικες προθέσεις τους, οι κάλπικες επιλογές τους και οι κάλπικες πράξεις τους, ανάμεσα σε όλα τα κάλπικα και το σχολικό σύστημα. Δεν είναι επαναστάτης από ιδεολογία, απλά θέλει να μείνει ακέραιος και να σώσει ό, τι αξίζει να σωθεί. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από μια συζήτηση με την μικρή αδελφή του:

 «Ξέρεις τι θέλω να γίνω; Φαντάσου παιδάκια, όλο παιδάκια, που θα’ναι σ’ένα μεγάλο χωράφι με σίκαλη και που θα παίζουνε ξέρωγωκάτι, ένα παιχνίδι. Μιλάμε παιδάκια χιλιάδες παιδάκια, κι εκεί γύρω να μην είναι κανείς - κανένας μεγάλος, λέω δηλαδή- μονάχα εγώ. Κι εγώ θα στέκομαι άκρη άκρη στον γκρεμό που δεν ξέρω πού βρέθηκε εκεί. Κι η δουλειά μου εμένα θα΄ναι να τα πιάνω εκεί που κοντεύουνε να πέσουνε στον γκρεμό - λέω ας πούμε εκεί που τρέχουνε και δεν βλέπουνε πού πάνε, εγώ θα πρέπει να πετιέμαι και να τα  πιάνω. Μόνο αυτό θάκανα όλη τη μέρα. Θάμουνα ξέρωγω στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης…

Η δικιά μου έκανε ώρα να μιλήσει. Κι ύστερα, όταν μίλησε, είπε μόνο “ο μπαμπάς θα σε σκοτώσει”