© Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος
1923 -2023
Την 1η Μαρτίου 1935, ο Βενιζέλος έκανε κίνημα. Για λίγο φάνηκε ότι θα χωριστεί πάλι η Ελλάδα στα δύο. Τα πράγματα όμως δεν έφθασαν εκεί, γιατί οι στρατιωτικοί που ηγούντο του κινήματος δεν ήθελαν και δεν είχαν εντολή από τον Βενιζέλο να φθάσουν τα πράγματα εκεί. Οι Κονδύλης και Μεταξάς πήραν τα εύσημα για την καταστολή και ο όχλος έστηνε κρεμάλες για τον Βενιζέλο και οι παπάδες του έριχναν αναθέματα.
Γιατί έκανε κίνημα ο Βενιζέλος το ‘35; Ούτε γιατί ήταν πολιτικός τζογαδόρος και εκρηκτική προσωπικότητα, όπως λένε οι εχθροί του (έχει ακόμα σήμερα εχθρούς), ούτε γιατί ήταν ταραγμένος από την δολοφονική επίθεση εναντίον του, που λένε όσοι δεν έχουν ιδέα περί Βενιζέλου. Ο Βενιζέλος έκανε το κίνημα γιατί έβλεπε ότι γίνονταν κινήσεις για να επαναφέρουν τον βασιλιά και ήθελε να προστατεύσει την Αβασίλευτη.
Μετά την καταστολή του κινήματος του
Βενιζέλου ο Τσαλδάρης κάλεσε τους
Αντι-βενιζελικούς και τον Μεταξά - τον
ίδιο εκείνον Μεταξά που είχε αποπέμψει από την Κυβέρνησή του ένα χρόνο πριν
όταν χαρακτήρισε τον Κοινοβου-λευτισμό «εκπεσόντα» - και όλοι μαζί έστησαν ένα
αντιβενιζελικό, διωκτικό, εκδικητικό, φανατικό καθεστώς. Επέβαλαν Στρατιωτικό
Νόμο και κυβερνούσαν με Αναγκαστικούς Νόμους. Περιόρισαν τις ελευθερίες των
πολιτών. Έστησαν στρατοδικεία με εντολή να απαγγελθούν θανατικές καταδίκες - και κατά του Βενιζέλου - Εκτέλεσαν σαν
προδότες όσους δεν είχαν προλάβει να φύγουν, ανάμεσά τους και τρεις ήρωες του
Μικρασιατικού (ήταν κατήγοροι το ΄22 στην
δίκη των «Έξι»). Και όταν είχαν τελειώσει το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, ήραν
τον Στρατιωτικό Νόμο και προκήρυξαν εκλογές.
Οι εκλογές έγιναν στις 9 Ιουνίου 1935
με το πλειοψηφικό. Για όλους όμως τους παραπάνω λόγους δεν έλαβαν μέρος οι
Φιλελεύθεροι και τα συγγενή κόμματα του Γ. Καφαντάρη, Αλ. Παπαναστασίου, Ανδρέα
Μιχαλακόπουλου, Αλεξ. Μυλωνά και Ιω. Σοφιανόπουλου. Από τους συμμετασχόντες
πήραν : Π. Τσαλδάρης και Γ. Κονδύλης συνεργαζόμενοι 65%, 288 έδρες [Τσαλδάρης
255, Κονδύλης 32]. Ένωσις Βασιλοφρόνων 14%, 7 έδρες [Μεταξάς 5, Ανεξάρτητοι
Πολιτευτές 2]. Κομμουνισταί και Συμπράττοντες 9.59%, (λόγω πλειοψηφικού δεν
έβγαλαν βουλευτές). Ανεξάρτητοι 6.89%, 6 έδρες.
Ήταν μια
βουλή από εθνικόφρονες και βασιλικούς που ανταγωνίζονταν μεταξύ τους ποιος θα
πρωτοφέρει τον βασιλιά. Πρώτοι στον αγώνα δύο παλιοί προδότες του χώρου του ο
καθένας: Ο Ι. Μεταξάς που το 1924 είχε αποκηρύξει
τον βασιλιά για να πάρει χάρη από τον
Παπαναστασίου και να γυρίσει στην Ελλάδα. Και
ο Γ. Κονδύλης που το 1924 παρίστανε τον «Ηρακλή της Δημοκρατίας». Απέναντι
και στους δύο ο πρωθυπουργός Π. Τσαλδάρης υποστήριζε ότι έπρεπε πρώτα να γίνει
δημοψήφισμα για να αποφανθεί ο λαός και μετά η Κυβέρνηση να προβεί στην
αντίστοιχη νομοθετική πράξη. Ο Κονδύλης τον αψήφησε και κινήθηκε αντιθεσμικά. Ήρθε
σε επικοινωνία με τον Γεώργιο και εν συνεννοήσει με τους αρχηγούς των σωμάτων -
Αλ. Παπάγο, Δ. Οικονόμου και Γ. Ρέππα - έριξε τον Τσαλδάρη και ανέλαβε ο ίδιος
πρωθυπουργός.
Όσα έγιναν μετά θύμιζαν 1924 από την ανάποδη. Ο Κονδύλης έφερε στην
βουλή τον Νόμο για την επαναφορά της Βασιλείας (απόντων 165 βουλευτών) και στις
3 Νοεμβρίου 1935 έκανε δημοψήφισμα. Ο αναίσχυντος όμως δεν κράτησε ούτε τα
προσχήματα, το 98% υπέρ εξέθετε τον ίδιο τον βασιλιά.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες το 1935 γύρισε
στην Ελλάδα ο Γεώργιος Β΄ που εις ένδειξη συμφιλιώσεως έδωσε αμνηστία σε
πολιτικούς και στρατιωτικούς του Κινήματος της 1ης Μαρτίου 1935 - παρά
την αντίθετη γνώμη του Κονδύλη (ειδικά για τους στρατιωτικούς).Ο Κονδύλης
παραιτήθηκε και με εντολή του Γεώργιου ανέλαβε υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο
μετριοπαθής πολιτικός Κων/νος Δεμερτζής για να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές για
Αναθεωρητική Βουλή γιατί με την κατάργηση της Αβασίλευτης είχε καταργηθεί και
το Σύνταγμα του 1927.
Ο Βενιζέλος αυτεξόριστος στο Παρίσι πέθανε στις 18 Μαρτίου 1936. Η Γαλλική Κυβέρνηση του απέδωσε τιμές όσες ποτέ άλλοτε σε ξένο πολιτικό, αλλά στην Αθήνα τον φοβούνταν ακόμα και πεθαμένο. Έτσι η σορός του παρελήφθη από το γαλλικό πολεμικό στο Μπρίντιζι και ταξίδεψε με το αντιτορπιλικό «Κουντουριώτης» κατευθείαν προς Χανιά. Ο Βενιζέλος ανήκε πια στην Ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου