ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΙΣΤΟΡΙΑ 5/7

28 Ιουνίου 1914, Η δολοφονία του διαδόχου της Αυστρίας στο Σεράγεβο

 παγώνει τα ελληνικά Εθνικά Θέματα.

Σ ένα μήνα, 28 Ιουλίου 1914, η Αυστρία αντέδρασε κηρύσσοντας τον πόλεμο εναντίον της Σερβίας, ενώ  τις επόμενες μέρες, μήνες, χρόνια οι κηρύξεις πολέμου ακολουθούσαν η μια την άλλη. Ο πόλεμος αυτός ήταν ασφαλώς προαποφασισμένος, ήταν ένας πόλεμος  ξακαθαρίσματος  μεταξύ των ισχυρών που από χρόνια παρήγαγαν μαντέμι κι ατσάλι για να κατασκευάζουν και να αποθηκεύουν πολεμικό υλικό:

            Συνεπώς στην Ευρώπη η στιγμή της δολοφονίας στο Σεράγεβο επέσπευσε τα αναμενόμενα. Αντιθέτως στην Ελλάδα ανέτρεψε τα αναμενόμενα:

             Τα Εθνικά θέματα, που μετά τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους και λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος είχαν μπει σε φάση διπλωματικής επίλυσης, πάγωσαν. Μετά τον πόλεμο ξανασυζητήθηκαν ως δευτερεύοντα ζητήματα όταν η Ελλάδα είχε στρέψει το ενδιαφέρον της κυρίως στις νέες της διεκδικήσεις στην Θράκη και την Μικρά Ασία. Έτσι:

            Η Ελληνική Βόρειος Ήπειρος, της οποίας οι ευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν αναγνωρίσει το καθεστώς αυτονομίας με την  Συμφωνία της Κέρκυρας  τον Μάιο του 1914, μετά τον πόλεμο δόθηκε οριστικά στην Αλβανία με απόφαση της διάσκεψης του Παρισιού τον Νοέμβριο του 1921.

Τα Δωδεκάνησα, στα οποία προπολεμικά η Ιταλική στρατιωτική κατοχή εθεωρείτο προσωρινή και περιστασιακή, με την συνθήκη της Λωζάννης αναγνωρίστηκαν από τους Ευρωπαίους ως Ιταλικό έδαφος και έμειναν υπό κατοχή μέχρι το 1947.

Τα νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου των οποίων η ενσωμάτωση με την Ελλάδα βρίσκονταν σε εκκρεμότητα όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο, αλλά όχι και η  Ίμβρος και η Τένεδος που με τη Συνθήκη της Λωζάννης παραχωρήθηκαν οριστικά στην Τουρκία.

Ασφαλώς για την Ελλάδα δεν υπήρξαν αυτές οι μόνες απώλειες από τον πόλεμο που ξεκίνησε το 1914, αλλά είναι αυτές που σπάνια συνδυάζονται μ’ αυτόν. 

ΣΦΡΑΓΙΔΑ:

ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΑΪΟΣ 1914